Er wordt veel gesproken over voorzichtig zijn tijdens uitstapjes naar bossen of parken, maar komen we daar alleen teken tegen? Helaas kunnen ze ook in onze moestuin op de loer liggen. Hoe kom je er effectief vanaf om te genieten van het lente- en zomerklimaat? Hier zijn onze suggesties.
Ze nemen voor eens en altijd bloed af
De meeste specialistische wetenschappelijke informatie over teken kan worden vergeten, waarbij we ons beperken tot degene die nuttig voor ons zijn, als we, God verhoede, contact met hen zullen hebben. De feiten zijn dat teken in welke vorm dan ook zich voeden met gewervelde dieren (inclusief mensen), dus jagen ze op ons, zowel volwassenen als hun eerdere ontwikkelingsstadia: larven en nimfen.
In elk van deze stadia nemen teken slechts één keer bloed op, en dit duurt behoorlijk lang. Afhankelijk van de ontwikkelingsfase duurt het voeren van 4 tot 10-12 dagen. - zegt Dr. Ewa Mierzejewska van de Afdeling Parasitologie, Faculteit Biologie, Universiteit van Warschau. - Tijdens het voeden introduceren de teken een cocktail van stoffen die de bloedafname in de ochtend ondersteunen. Deze stoffen kunnen allergische symptomen en ernstige ontstekingen veroorzaken, vooral in de wond die wordt veroorzaakt door teken dat in de bloedvaten doordringt, voegt ze eraan toe.
Een gevaarlijke lading
Gezien het feit dat een volwassen teek enkele millimeters groot is, merken we hun larven of nimfen, die nog kleiner zijn, misschien helemaal niet op. We zullen dus niet weten dat we überhaupt zijn gebeten. Vooral omdat hun speeksel ook een verdovingsmiddel bevat om het immuunsysteem van de gastheer te misleiden. De beet zelf is niet gevaarlijk, het probleem zijn de stoffen die bij deze gelegenheid het lichaam van het slachtoffer kunnen binnendringen.
Tijdens het voeren van teken kunnen gevaarlijke micro-organismen (bacteriën, virussen, protozoa) worden overgedragen, waardoor gevaarlijke en vaak moeilijk te diagnosticeren ziekten ontstaan. Momenteel is de ziekte van Lyme het meest ernstige probleem, maar we mogen door teken overgedragen encefalitis, babesiose of rickettsia-aandoeningen niet vergeten - zegt dr. Mierzejewska.
Waar kun je teken verwachten?
Uit het onderzoek van wetenschappers van SGGW blijkt dat maar liefst 30-40 procent. deze spinachtigen zijn dragers van de ziekte van Lyme, in de provincie. Mazowieckie, de meeste bevinden zich in het Kabacki-bos en het Bielański-bos. Maar je hoeft niet naar het bos om met teken in aanraking te komen. Teken komen in de buurt van mensen met behulp van dieren die ze voeren. Terwijl beukenmarters, vossen, elanden, reeën en duiven zeer beperkt contact met ons hebben, ligt de situatie bij huisdieren totaal anders. Het is voldoende dat een hond of kat een dronken vrouwelijke teek in de moestuin "verliest", en na een tijdje zul je enkele duizenden eieren in de directe omgeving hebben (het vrouwtje legt 2-5.000 eieren per jaar), waaruit jonge, hongerige individuen zullen ontstaan .
Maaien helpt!
Teken bewonen nooit het hele gebied gelijkmatig, maar kiezen plaatsen die voor hen geschikt zijn. Ze hechten zich gewillig aan hoge grassen, struiken, vooral bladverliezende (hazelaar), tot 1,5 m hoog (hoe eerder de ontwikkelingsfase van een teek, hoe lager deze zal zijn). Ze houden ook van plaatsen waar voorheen stilstaand water stond. Dit betekent niet dat ze nergens anders te vinden zijn. Hongerige teken die op zoek zijn naar een prooi, kunnen hun comfortabele positie verlaten en gaan jagen in ongunstig terrein. Ze lokaliseren perfect de routes die het meest worden bezocht door wild, knaagdieren en mensen. Wanneer een teek tegen de habitat wrijft, gaat deze snel over op het lichaam van de nieuwe gastheer. Het is niet waar dat teken van bomen vallen, omdat ze geen veerkrachtige poten hebben.
Om uzelf te beschermen tegen de aanwezigheid van teken in uw eigen tuin, is het de moeite waard om regelmatig te maaien en de vegetatie te verwijderen - waarschuwt Dr. Mierzejewska. - Het is ook de moeite waard om verschillende items te verwijderen die schuilplaatsen voor knaagdieren kunnen creëren. Dit zijn de belangrijkste gastheren van juveniele teken en kunnen ze de tuin in slepen als knaagdieren daar gunstige omstandigheden vinden.
Moeilijk uit te roeien
Teken hebben geen natuurlijke vijanden, aangezien ze geen voedsel zijn voor andere dieren. Bovendien zijn ze zeer resistent, zelfs tegen zware natuurlijke omstandigheden. Het enige dat hun aantal kan beperken, zijn extreem koude winters en langdurige droogte. Ze voelen zich het beste als de luchtvochtigheid 60-85 procent is.
Er zijn geen 100% effectieve methoden om deze parasieten te bestrijden. In feite is de enige zekere manier om het gras te verbranden, maar het is bekend dat het veel meer verliezen en risico's kan veroorzaken, dus het is moeilijk om het aan te bevelen. Er zijn ook verschillende chemicaliën (zogenaamde insectenwerende middelen) die deze parasieten proberen uit te roeien. Een van de meest gebruikte middelen is Dett (N, N-Diethyl-m-toluamide). Het is een actief ingrediënt in verschillende in de handel verkrijgbare preparaten. Het probleem is dat er recentelijk meldingen zijn geweest van de schadelijkheid voor mensen.
Vanwege de schadelijkheid werden echter andere stoffen gebruikt met een vergelijkbaar effect, maar niet giftig voor mensen, zoals IR3535 of icaridine. In de praktijk zijn er veel preparaten op de markt die deze stoffen in verschillende concentraties bevatten.
Wat zeggen planten?
Heel populair is de mening dat teken de geur van bepaalde planten niet lekker vinden, daarom is het de moeite waard om in je tuinen te kweken. Ze omvatten Dalmatische chrysanthemum (ook bekend onder andere namen, zoals breedbladige moruna), boerenwormkruid (afgebeeld), calamus en kattenkruid. Onder de volksmethoden om teken te bestrijden, kun je advies vinden zoals het strooien van geraspte uischelpen in de tuin, met behulp van mierikswortelextract of clematis. Hoe effectief dit is, is moeilijk te zeggen, maar wetenschappers zijn sceptisch.
Sommige planten, zoals boerenwormkruid en lavendel, worden beschouwd als "tekenverdelgers". Tot dusver is er echter geen wetenschappelijk bewijs voor hun effectieve werking - geeft toe Dr. Mierzejewska.
Planten zoals boerenwormkruid en lavendel zullen de hongerige parasiet niet afschrikken. De etherische oliën die op de huid worden aangebracht, bieden slechts een tijdelijke bescherming, omdat ze snel verdampen. Uit mijn voorlopige observaties blijkt dat vanilleolie ze zelfs lokt - zegt MSc. Ewa Sady van de onafhankelijke afdeling Toegepaste Entomologie van de Faculteit Tuinbouw, Biotechnologie en Landschapsarchitectuur, Universiteit voor Levenswetenschappen van Warschau.
De inhoud van het artikel verscheen op de website met dank aan dom.wp.pl. De auteur van de tekst: Tomasz Bodył